شهیدعلیبابا خزایی در بخشی از وصیتنامه خود آورده است “صبر و استقامت داشته باشید”.
به گزارش کنفرانس از همدان، «شهید»؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد. «شهید»… همان ستاره خاکنشین همیشه بیدار شبهای خون و آتش که تا لمس شعلههای بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه؛ عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگیاش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند، حالا میخواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستارهها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت… برگ سبزی، تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر افتد. ۴۰۰۵/ تبرک لحظاتمان با شهیدعلىبابا خزایى به نام خدا درود بیپایان بر امام امت خمینى بتشکن و با آرزوی پیروزى هر چه سریعتر انقلاب شکوهمند اسلامى وصیت خود را شروع میکنم. سپاس خداى یکتا را که به ما هستى بخشید و به ما قوت عطا کرد که تا در راه رسیدن به هدف خود که راه انبیاء و اولیاء است برسیم. پدر و مادر عزیزم به خدا سوگند تا خون در رگهایم هست با دشمنان خدا و قرآن و اسلام تا آخرین نفس و تا آخرین قطره خون در بدن با مزدوران بعثى و صهیونیستى که دشمنان خدا هستند به جنگ برمیخیزم. سوگند به خداى متعال به یارى مسلمانان و محرومان جهان میرویم، تقوا پیشه کنید و صبر و استقامت داشته باشید. از پدر و مادر عزیزم میخواهم هیچ گونه ناراحتى نکنید زیرا کسى که در این راه پا نهاد براى کشته شدن در راه خدا رفته است. پدر و مادر عزیز از شما مىخواهم پیرو همیشگى امام عزیز باشید و نگذارید امام تنها بماند اگر سعادت این را داشتم که در رکاب حسین زمان به سوى معبود خویش بشتابم بر من گریه و زارى نکنید و بدانید که با آگاهى این راه را پذیرفتم و چون مسئولیت پاسدارى از خون شهدا را بر دوش خود احساس میکردم به جبهه شتافتم تا قسمتى از بار مسئولیت که بر دوشم بود انجام دهم. با درود بر امام امت و امت شهیدپرور وصیت نامه خود را به پایان میرسانم. درود بر امام امت و شهیدان راه اسلام که با خون خویش درخت اسلام را آبیارى می.کنند والسلام. پایان پیام/ ۳۱۴۰